Το Πολυμελές Πρωτοδικείο με απόφασή του (την υπ’αριθμόν 228/2007) στην εκδίκαση εφέσεως εταιρειών πετρελαιοειδών κατά των λιμενεργατών-επαγγελματιών φορτοεκφορτωτών επαρχιωτικής πόλης τάχθηκε υπέρ της νομιμότητας της αποκλειστικής χρήσης από τις εταιρείες των δικών τους μηχανικών μέσων και του μόνιμου εργατικού προσωπικού, που διαθέτουν, για την εκτέλεση εκφορτώσεων υγρών καυσίμων χωρίς να υποχρεούνται να προσλαμβάνουν για το σκοπό αυτό τους λιμενεργάτες.

Λίγο μόλις καιρό μετά την ιστορική απόφαση του ΑΕΔ, οι δικαστές του οποίου, με ψήφους οκτώ υπέρ και πέντε κατά, υιοθέτησαν την ομόφωνη απόφαση της Oλομέλειας του Αρείου Πάγου υπέρ της απελευθέρωσης του πλαφόν στο εφάπαξ, το Διοικητικό Πρωτοδικείο με προδικαστική απόφασή του (την υπ’αριθμόν 3014/2007) σε υπόθεση αγωγής συνταξιούχου του ΤΑΠΙΛΤ κατά του ΙΚΑ (ως διαδόχου Ταμείου μετά τη συγχώνευση του ΤΑΠΙΛΤ στο ΙΚΑ) τάσσεται πλέον και υπέρ της αποδέσμευσης του πλαφόν από τις συντάξεις ανοίγοντας πλέον διάπλατα το δρόμο σε χιλιάδες συνταξιούχους-παλαιούς ασφαλισμένους (υπαχθέντες στην ασφάλιση πριν την 01/01/92) να προσβάλουν δικαστικώς την παράνομη περικοπή του ποσού των συντάξεών τους εξαιτίας της εφαρμογής των διατάξεων των Καταστατικών των Ταμείων τους αντί του άρθρου 51 του Ν. 2084/1992 (Νόμου Σιούφα).

Ο νόμος 3304/2005 υιοθετεί σχεδόν εξολοκλήρου την οδηγία του Συμβουλίου 2000/78/EC, η οποία θεσπίζει το γενικό πλαίσιο για την ίση μεταχείριση στην εργασία και την απασχόληση. Ειδικότερα, δύο μορφές διακρίσεων, με βάση την ηλικία, αναγνωρίζονται: α) η άμεση διάκριση, η οποία μπορεί να λάβει χώρα, όταν ένα άτομο κάτω από συγκρίσιμες συνθήκες τυγχάνει λιγότερο ευνοϊκής μεταχείρισης σε σχέση με αυτό, που τυγχάνει ή θα ετύγχανε κάποιο άλλο β) η έμμεση διάκριση, που εμφανίζεται, όταν μια προφανώς ουδέτερη παροχή, ένα κριτήριο ή μια πρακτική μπορούν να θέσουν τα πρόσωπα που έχουν μια ιδιαίτερη ηλικία σε μια ιδιαίτερα μειονεκτική θέση έναντι άλλων προσώπων. Εντούτοις, ο νόμος επιτρέπει την αιτιολόγηση και των δύο μορφών διακρίσεων με βάση την ηλικία.

Ήδη από την υιοθέτηση των διατάξεων της Οδηγίας 2002/73/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 23ης Σεπτεμβρίου 2002 που απαγορεύει κάθε διάκριση λόγω φύλου ως προς την πρόσβαση στην απασχόληση, την επαγγελματική κατάρτιση και ανέλιξη καθώς και τις συνθήκες εργασίας, η σεξουαλική παρενόχληση θεωρείται μορφή σεξουαλικής διάκρισης. Ως σεξουαλική παρενόχληση ορίζεται γενικά οιαδήποτε μορφή λεκτικής, μη λεκτικής ή σωματικής συμπεριφοράς σεξουαλικής φύσης, η οποία προσβάλλει την αξιοπρέπεια ανδρών και γυναικών στην εργασία.